“Улаан дипломтой барилгын инженер охины үүргэвчтэй аялагч болсон түүх”

Аялагч С.Номин-Эрдэнэтэй ярилцлаа. Тэрээр барилгын инженер мэргэжилтэй ч өөрийн хүсэл мөрөөдлийг даган үүргэвчтэй аялал хийдэг нэгэн юм. Одоогоор 11 орноор аялаад буй тэрээр өөрийн үзэл бодол, аяллын адал явдлаа бидэнтэй хуваалцлаа.

• ЯАГААД ОХУ-Д БАРИЛГЫН ИНЖЕНЕР МЭРГЭЖЛЭЭР СУРАХ БОЛСОН БЭ?

Дунд сургуулиа төгссөний дараа миний өмнө хоёр сонголт байсан. Эхнийх нь МУИС-д олон улсын харилцааны мэргэжлээр суралцах. Нөгөөх нь тэтгэлэг аваад, барилгын инженер мэргэжлээр ОХУ-Д суралцах. Уг нь би бизнесийн сургууль, эсвэл олон улсын харилцааны ангид орно гэж төсөөлдөг байсан л даа. Гэхдээ тухайн үед мэргэжлээ сонгохдоо хүний амьдралд инженер сэтгэхүй хамгийн чухал нь байх гэж бодсон. Харин бизнесийг практик дээрээс харж, сайн хичээж чадвал сурах боломжтой. Ирээдүйд том бизнес хийлээ гэж бодоход инженер сэтгэхүйтэй хүн илүү сайн хийж чадна гэж дүгнэсэн юм. Гэр бүлийнхэн минь ч дэмжиж, ОХУ-руу сурахаар явж байлаа. Тухайн үед би 17 настай. Хилээр гарах гэтэл 18 нас хүрээгүй болохоор гаргахгүй гээд буцахаа шахсан. Орост байдаг таньдаг ахынхаа батлан даалт дор хилээр гарч, амьдралынхаа нэгэн чухал алхмыг хийсэн дээ.

Өмнө нь өөр оронд очиж байгаагүй болохоор эхэндээ хэцүү үе багагүй байсан л даа. Хамгийн наад зах нь метронд ч сууж чадахгүй. Удах тусам бага багаар орчиндоо дасан зохицож, амьдарч сурч байлаа. Эмэгтэй хүүхдийн хувьд гэр бүлээсээ хол байна гэдэг хамгийн хэцүү даваануудын нэг. Гэхдээ би хэцүү байна, санаж байна гэлгүй “би сургуулиа заавал улаан дипломтой төгсөнө” гэсэн зорилгыг өөртөө тавьсан. Өөртөө зорилго тавиад, түүнийхээ хойноос хэр тууштай явж чадах вэ гэдгээ үзэж, сорьсон гэхүү дээ. Эхний хоёр жилийн хугацаанд сургуулийн зожиг, ноомой даруухан хүүхдүүдийн нэг нь байлаа. Уг нь би зожиг, даруухан хүүхэд биш байсан л даа. Гэхдээ өөрийнхөө урд том зорилго тавьчихсан учраас түүнийхээ төлөө хичээх ёстой. Ангийн хүүхдүүд гадуур зугаалж, цагийг хөгжилтэй өнгөрүүлж байхад би хичээлээ давтаж суудаг. Нэг ч удаа хамт явж кино үзэж байгаагүй. Хичээж болох бүхий л боломжоо шавхан, өөрийгөө дайчилдаг байсан. Эхний хоёр жил тасралтгүй хичээсэн зүтгэл минь сүүлийн хоёр жил надад хэрэг болсон л даа. Хичээл зүтгэл минь намайг шагнасан гэхүү дээ. Тэр үед оюутнуудыг 5,4,3 гэсэн дүнгээр үнэлдэг байсан юм. Эхний хоёр жилийн дүнгийн хуудаст минь дүүрэн “5” байсан. Нэг ч дөрөв, гурав гэсэн дүн байгаагүй. Гурав, дөрөвдүгээр курст орсны дараа багш нар миний дүнгийн хуудсыг хараад “энэ угаасаа сайн сурдаг хүүхэд” гэж надад сайн ханддаг болсон. Онц дүнг ч харамгүй тавьдаг. Яг энэ хандлага бодит амьдрал дээр ч бас анзаарагддаг. Хүний өгсөн үүрэг даалгаврыг цагт нь сайн биелүүлдэг бол дараа нь чамд итгэж, ямар ч асуудалгүй хамтарч ажиллана. Энэ нь залуу хүнд байх ёстой гол чанаруудын нэг гэж боддог.